Een 'goede' Maandag Morgen

's Ochtends komt Grote Jongen altijd nog even lekker bij ons liggen. Tussen ons in, dicht tegen Kleine Man aangedrukt en met zijn ijskoude teentjes... juist, demonstratief tegen mijn benen aan.

Deze ochtend was hetzelfde, na een half uurtje kroelen, knuffen en teentjes warmen kroop Kleine Man over het bed naar Mr Man. "mama....mama....mama..." (alles en iedereen is momenteel mama).
Nog wat slaperig richt Mr Man zijn hoofd op en krijgt 'pets' zo een klap op z'n voorhoofd. 

Eerst een diepe kreun en vervolgens hoor ik een zachte: "Oei, Boeffie". 

Grote Jongen, na een tijdje hard lachen natuurlijk, zegt, wakker als híj wél is op de vroege ochtend: 
"Dan moeten we de politie bellen!" 

Na een kleine stilte, schieten twee wenkbrauwen de lucht in en komt de wijsneus-vraag: "Maar wat heeft hij dan gestolen?"

Kijk... een inkoppertje! Zélfs op de vroege ochtend (of misschien juíst dan, zo voor de hand liggend) weten we hier een net zo wijsneus-antwoord op. "Mijn hart!"

Nu een wat langere stilte.
Mr Man legt uit (ja, we grijpen elke kans aan om 'm iets bij te brengen..):
"Dat betekent dat hij een plekje in mijn hart heeft, dat ik heel veel van hem hou."

De logische vraagt volgt: "Heb je ook een plekje voor mij?"

Nog logischer antwoord: "Ja, tuurlijk, jij had het eerst een plekje (ja, daar moet je het als vrouw-van dan maar mee doen!) 
Maar Mr Man herstelt zich (ondanks het tijdstip) nog vrij snel: "Nou... als eerste... "

Grote Jongen vult aan: "Ja, mama, en mama heeft de grootste plek .....,
want anders passen d'r dikke billen er niet in!" 

Kijk...  en zo begon mijn maandagochtend.

(..met de slappe lach..)